گونه رز پرسیکا با نام علمی Rosa persica با دارا بودن صفت مشخصه چشم قرمز منبع ژنتیکی مهمی است که می تواند به منابع ژنتیکی رز دنیا در برنامه های اصلاحی اضافه شود. در پژوهش حاضر به منظور بهینه‌سازی مراحل ریز ازدیادی این گونه رز، سه محیط کشت (MS, QL, VS) مقایسه شدند که بیشترین میزان رشد در محیط کشت VS مشاهده شد. اضافه نمودن FeEDTA (آهن :4/65 میلی گرم در لیتر) ، گلوکونات کلسیم (Cg : 7/2 گرم در لیتر) و ویتامین‌های گامبورگ (B5) به جای ویتامین‌های محیط کشت VS به تنهایی و یا به صورت ترکیبی نشان داد که بیشترین میزان رشد در محیط کشت VSحاوی Cg و ویتامین‌های B5 (VSCgB5) بود. در مرحله پرآوری مقایسه غلظت های مختلف BAP (0، 2، 4 و 8 میکرومولار) در ترکیب با 3 میکرومولار GA3 نشان داد که بیشترین میزان رشد در محیط دارای 8 میکرومولار BAP بود. جهت کاهش میزان شیشه‌ایی شدن گیاهچه ها سه نوع جامد کننده (8 گرم در لیتر آگار، 4 گرم در لیتر فیتاژل و 2 گرم در لیتر آگار + 3 گرم در لیتر فیتاژل) و سه غلظت ساکارز (30، 45 و 60 گرم در لیتر) بررسی شدند. نتایج حاکی از آن بود که آگار به تنهایی قادر به برطرف نمودن مشکل شیشه‌ایی شدن گیاهان نمود در حالیکه غلظت های مختلف ساکارز تفاوت معنی داری را نشان ندادند. در مرحله ریشه‌زایی استفاده از محیط کشت VS کاهش یافته (2/1) و مقایسه غلظت های مختلف IBA (0، 25/0، 5/0 و 1 میکرو مولار) در ترکیب با NAA (0 و 25/0) نشان داد که تفاوت معنی داری بین غلظت های مختلف این دو اکسین در درصد ریشه‌زایی و تعداد ریشه وجود نداشت.
)