بررسی تنوع مولکولی اکوتیپ های زیره سبز با استفاده از نشانگرهای مایکرو ساتلایت

این تحقیق جهت ارزیابی 49 اکوتیپ زیره سبز از 9 استان ایران با استفاده از نشانگرهای SSR انجام شد. بیشترین و کمترین باند چند شکل با استفاده از ترکیبات پرایمری به ترتیب 89 درصد برای Elap1479 ،Elap040 و Elap1493 و همچنین 56 درصد برای Elap017 و Elap1340 تولید شد. حجم اطلاعات چند شکلی بر اساس داده های مولکولی 13 ترکیب پرایمری (37/0-18/0) در بین تمام اکوتیپ ‌ها متغیر بود. بالاترین میزان چند شکلی به میزان 0/37 متعلق به ترکیبات پرایمری Elap017 و Elap134 وکمترین آن به میزان 0/18 متعلق به ترکیبات پرایمری Elap1479 ،Elap040 و Elap1493 بود. نتایج در خصوص جمعیت های سمنان و خراسان شمالی با 8 باند بیشترین اختلاف را نشان داد در حالی که اصفهان و کرمان با کمترین اختلاف در باند ها نزدیک ترین جمعیت های به یکدیگر بودند. جمعیت های زیره سبز در سطح تشابه 0/71 به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل سمنان و خراسان جنوبی، گروه دوم فارس، کرمان، خراسان شمالی، خراسان رضوی، اصفهان و گلستان و در نهایت یزد گروه سوم را تشکیل دادند. بر اساس نتایج حاصل از کلاسترها اکوتیپ های کرمان و خراسان شمالی به دلیل سابقه‌ی ژنتیکی نزدیک ممکن است متعلق به اجداد مشترکی باشند. می توان با استفاده از نشانگرهای مولکولی این تحقیق اطلاعات جامعی برای نشان دار کردن صفات اقتصادی به دست آورد. با توجه به تنوع پذیری و پتانسیل بالای جمعیت های زیره سبز ایران، این اطلاعات می توانند منبع مهمی برای اصلاح این گیاه باشند.