نقش هیبریداسیون در بهبود عملکرد میوه و صفات مربوط به شکل در فلفل چیلی

نوع مقاله : Research Paper

نویسندگان

1 گروه علوم باغبانی، پردیس دانشگاهی2، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

2 گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران، کدپستی: 41996-13776.

3 گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

چکیده

فلفل چیلی گیاهی خودگشن از خانواده سولاناسه و یکی از مهمترین سبزی ­هایی است که برای مصارف غذایی و دارویی استفاده می­ شود. ایران یکی از مهمترین مناطق تولید این محصول است. برآورد ترکیب­ پذیری در تعیین ارزش اصلاحی نشان می­دهد که لاین­های فلفل چیلی از طریق تعیین استفاده بهینه از آنها در تولید هیبریدهای جدید با عملکرد و کیفیت بهتر مفید است. این مطالعه با هدف بررسی ترکیب­ پذیری عمومی و خصوصی در 7 لاین خالص فلفل چیلی انجام شد که تفاوتی معنادار را بین صفات بررسی شده ژنوتیپ­ها نشان می­دهد. بیشترین تعداد میوه در بوته (145) در هیبرید 2 در 5 دیده شد. بیشترین ترکیب­ پذیری عمومی و خصوصی برای تعداد میوه در بوته به ترتیب به لاین 2 و هیبرید 1 در 5 تعلق داشت. بیشترین هتروزیس نسبت به میانگین والدین و والد برتر برای صفت تعداد میوه در بوته مربوط به هیبریدهای 2 در 3 و هیبرید 1 در 4 بود. بیشترین هتروزیس نسبت به میانگین والدین و والد برتر برای صفت طول میوه و قطر میوه مربوط به هیبرید 2 در 6 بود. اصلاحگران فلفل چیلی ممکن است کولتیوارهای هیبرید را بر پایة ترکیب­ پذیری خصوصی صفات مرتبط با عملکرد مثل تعداد میوه و طول میوه تولید کنند. تلاقی لاین­ های 2 و 6 برای تولید هیبرید با توجه به ارزش فراوان آن، برای بسیاری از صفات مربوط به عملکرد و کیفیت پیشنهاد می­ گردند. بر این اساس، اصلاح با تلاقی برای بهبود فلفل چیلی توصیه می­ شود؛ زیرا اصلاحگران قادرند هیبریدهای مناسب را با انتخاب والدینی که دارای ترکیب پذیری خصوصی بهتری هستند (هیبرید 2 در 6 در این تحقیق) تولید کنند.

کلیدواژه‌ها


Akbarnia A., and Olfati J. A. (2019). Evaluation and selection of suitable pepper accession and individual plant. M.Sc. Thesis, University of Guilan, pp. 60.
Allard R. W. (1960). Principles of plant breeding. John Willey Sons, New York, pp. 485.
Baker R. J. (1978). Issues in diallel analysis. Crop Science, 18: 533–536.
Burrow M. D., and Coors J. G. (1994). Diallel: A microcomputer program for the simulation and analysis of diallel crosses. Agronomy Journal, 86: 154–158.
Coon D., Votava E., and Bosland, P. W. (2008). The chile cultivars of New Mexico State University, Research Report. 73,New Mexico State University, NM, pp. 4.
Dianati M., Hamidoghli Y., and Olfati J. A. (2018).  Crossing commercial hybrid cucumber (Cucumis sativus) cv. Ailar with elite lines and their progenies. Journal of Horticultural Science, 32: 451–458.
Anonymous, (2013). FAOSTAT. Food and Agriculture Organization, Rome. http://faostat3.fao.org/home/index.html.
Geleta F., and Labuschagne M. (2006). Combining ability and heritability for vitamin C and total soluble solids in pepper (Capsicum annuum L.). Journal of the Science of Food and Agriculture, 86(9): 1317–1320.
Griffing B. (1956). Concept of general and specific ability in relation to diallel crossings systems. Australian Journal of Biological Sciences, 9: 463–493.
Gvozdenovic D., Takae A., Bugarski D., and Jovicevic D. (1995). Morphological characteristics of some red pepper hybrids. Selekcija i Semenarstvo, 2(2): 205–207.
Kulkarni M., and Phalke S. (2009). Evaluating variability of root size system and its constitutive traits in hot pepper (Capsicum annuum L.) under water stress. Scientia Horticulturae, 120: 159–166.
Kupper R. S., and Staub J. E. (1988). Combining ability between lines of Cucumis sativus L. and Cucumis sativus var. hardwickii (R.) Alef. Euphytica, 38: 197–220.
Lankesh Kumar R., Sridevi O., Kage U., Salimath P. M., Madalageri D., and Natikar P. (2014). Heterosis Studies in Chilli (Capsicum annuum L.). International Journal of Horticulture, 4(8): 40–43.
Lee J. M., Jahn M. M., and Yeam I. (2013). Allelic relationships at the pvr1 locus in Capsicum annuum. Euphytica, 194(3): 417–424.
Legesse G. (2000). Combining ability study for green fruit yield and its components in hot pepper (Capsicum annuum L.). Acta-Agronomica-Hungarica, 48: 373–380.
Manzur J. P., Oliva-Alarcón M., and Rodríguez-Burruezo A. (2014). In vitro germination of immature embryos for accelerating generation advancement in peppers (Capsicum annuum L.). Scientia Horticulturae, 170: 203–210. 
Moradipour, F., Olfati J. A., Hamidoghli Y., Sabouri A., and Zahedi B. (2016). General and specific combining ability and heterosis for yield in cucumber fresh market lines.International journal of vegetable science, 23(1): 1–9.
Nsabiyera V., Ochwo-ssemakula M., Sseruwagi P., Ojewo C., and Gibson P. (2013). Combining ability for field resistance to disease, fruit yield and yield factors among hot pepper (Capsicum annuum L.) genotypes in Uganda. International Journal of Plant Breeding, 7(1): 12–21.
Olfati J. A., Samizadeh H., Peyvast Gh., Khodaparast S. A., and Rabiei B. (2011). Dominant variance has an important role in downy mildew resistance in cucumber. Horticulture Environment and Biotechnology, 52: 422–426.
Olfati J. A., Samizadeh H., and Rabiei B. (2012). Griffing’s methods comparison for general and specific combining ability in cucumber. Scientific World Journal, 2: 1–4.
Singh P.,  Cheema D. S.,  Dhaliwal M. S., and Garg N. (2014). Heterosis and combining ability for earliness, plant growth, yield and fruit attributes in hot pepper (Capsicum annuum L.) involving genetic and cytoplasmic-genetic male sterile lines. Scientia Horticulturae, 168: 175–188.